Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Ja hoe zullen we het begin van dit jaar eens omschrijven. Druk, want er is (blijkbaar) weinig tijd geweest om even wat te bloggen. Normaal gesproken zijn januari en februari ‘rustige’ maanden. Niet in huize Baas. Op de valreep zijn we benaderd om alsnog mee te doen aan de Barrelchallenge Wintereditie 2019. En omdat dit nieuws als donder/bliksem bij een heldere hemel kwam, was er het nodige voor te bereiden. Zelfs zoveel dat het blog-technisch gezien wel een erg lang verhaal gaat worden.

Barrelchallenge 2019
Het is altijd, stiekem, al een Bucketlist dingetje geweest. Een roadtrip maken met mijn vader. Nu is de kans en gaan we die dan ook met beide handen aangrijpen. De de auto, de hotels, verzekering ja zelfs een 1-pitter met een paar blikken soep behoren tot de voorbereidende werkzaamheden. Noemt het een ‘werkplan’! Alles afgevinkt en we kunnen 19 januari richting Rostock (D). Voor de volgers: er is al het e.e.a. verteld/geblogd op FB(https://www.facebook.com/barrelchallengefatherandson/). Standaard begon elke dag met: Er is altijd wel een reden om......het niet te doen; of iets dergelijks. Leuk om te schrijven en zo krijgt het thuisfront ook een indruk hoe het er in Scandinavië er aan toe gaat. Het is een reis geweest die ik nooit had willen missen. Mijn vader is nog goed bij de pinken(gelukkig) en samen hebben we een prachtig avontuur meegemaakt. En niet geheel onbelangrijk. Ik mag dit ook doen. Want ondertussen gaat de zorg voor Maud (en natuurlijk ook Twan) onverminderd door.....

Wintersport 2019
.....ook in de krokus vakantie. Alsof ik nog niet genoeg had auto gereden, reden we 2 weken later richting het snowovergoten Oostenrijk. En omdat Maud (nog) niet kan skiën (en ook nog niet motorisch in staat is) mag ze een weekje bij mijn ouders logeren. Bij opa en oma Baas. Een dejavu gevoel viert hoogtij want iets soortgelijks deden mijn ouders ook toen mijn broertje en ik jong waren nl. bij opa en oma Baas logeren.
De week in Wognum verliep uitstekend. Meer dan goed zullen we maar zeggen. Maud was zeer goed te spreken en wat we merken is dat als Maud 1 op 1 is met iemand dat het dan echt heel erg goed gaat. Ze luistert goed, heeft weinig driftbuien meer en er is goed met haar te communiceren.

 

Joyce
Begin maart kwam Maud haar vaste oppas op zaterdag, vertellen dat ze er mee gaat stoppen. Een minder leuk nieuwtje die op een dag (ongetwijfeld) eens moest komen. We vinden het super jammer dat ze er mee stopt en we zijn niet de enige geloof ik. Maar soms moet je keuzes maken in het leven en dat begrijpen wij meer als geen ander. Super super bedankt lieve Joyce voor de mooie dingen die je Maud hebt bijgebracht en geleerd.
Maar nog voor dat Joyce met dit nieuws kwam zijn we aan het rond kijken voor een logeergezin. En omdat logeergezinnen niet voor het oprapen liggen zijn we na een lang proces uitgekomen op een logeergezin even buiten ’t Veld. En omdat we nu in de ‘wen’ fase zitten kom ik daar later op terug. Een sneakpreview kan ik wel vermelden: so far, so good!


Tot zover, tot morgen!