De afgelopen periode is er veel gebeurd. Die vervelende corona natuurlijk met bijbehorende Lock down, maar niet in de laatste plaats de dolfijnentherapie.
Een avontuur van heb ik jou daar wat tot op de dag van vandaag nog impact heeft op ons gezin.
Na de dolfijnen therapie landen we letterlijk en figuurlijk want Maud had een ongelukje in de klas. Ze verstapte zich, raakte haar evenwicht kwijt en viel voorover met haar gezicht op tafel. Dat was een voortand. Drama natuurlijk van de bovenste plank en dat had weer indruk op haar klasgenootjes. De juf belde en uit voorzorg toch maar even opgehaald en door naar de tandarts. Die conclusie, die ik ook waarschijnlijk wel kon verzinnen, was vrij duidelijk. Onder narcose en laten lijmen. Lang verhaal maar de tand zit er weer aan. Nou ja. Een nieuw stukje dan want het afgebroken deel kon niet meer gelijmd worden.
We hebben, na dit akkefietje, veel reacties gekregen van mensen die vroegen hoe het was gegaan en of we al wat konden merken. Zoals al eerder verteld: dat kunnen we niet tot nauwelijks. Het is een traag proces en de wetten van Maud laten zich niet leiden tot een bezoekje aan een dolfijn. Helaas. Ook dit was wel in lijn der verwachtingen maar je wil toch dat er snel resultaat is.
Waar we vooral mee bezig zijn is het negatieve gedrag negeren. Dat gaat niet altijd goed maar we proberen vol te houden. Het geduld wordt meer dan eens op de proef gesteld. Het verslag vanuit het dolfijnen centrum biedt enige houvast. We laten, voor Maud, ander gedrag zien. Maud is dat niet van mij (of ons) gewend en gaat daar vol gas tegenin middels schreeuwen en met dingen gooien. Het inslijten van de processen die in haar ogen altijd zo liepen worden nu verstoord. En nu ze dit merkt gaat ze deze weg uittesten en het randje proberen op te zoeken. En wij proberen ook het nodige te bereiken. Een strijd die soms verre van leuk is...
Een van de andere aanbevelingen uit het verslag was om speltherapie te gaan volgen. En logopedie. Logopedie staat sinds kort weer op de agenda via Maud haar school maar we overwegen om dit eventueel op maat te laten doen. Via vrienden hebben we (succes) verhalen aangehoord over de speltherapie. Vervolgens hebben we eind vorig jaar een aanvraag gedaan via het wijkteam van de gemeente Hollands Kroon, voor speltherapie. En aangezien het ambtenaren zijn, met alle respect, gaan dit soort processen traag. Moet niet mogen maar het gebeurt keer op keer. Ook daar kan ik inmiddels wel een heel boek over schrijven. Misschien moet ik dat maar eens doen ook. Maar goed, aanvraag loopt. Nu maar 'weer' afwachten...
Nog een hoop te bereiken en te doen. Wordt, ongetwijfeld, vervolgd.
Tot zover tot morgen
Ps. mocht je geĂ¯nteresseerd zijn in het dol fijne avontuur: een dagelijks dagboek tijdens de therapie staat geschreven op
www.torideadolphin.nl
