Je moet het alleen willen zien

Een onschuldige 3 weken camping hebben er aardig ingehakt. Niet eens zozeer om het feit dat Maud zo vroeg wakker was maar wel om hoe het met Maud ging/gaat op de camping.
23 keer per dag uitleggen wat Maud heeft aan kind met een gemiddelde leeftijd van 7, is toch wel een dingetje. Hoe leg je in kindertaal uit wat een meisje van 6 heeft?
Maud heeft (samen met mij) onnoemelijk veel uren doorgebracht op de kabelbaan (eigen gebaar kabelbaan:🙋🏼‍♀️). Ps. kan je mooi een blog schrijven....🤗

Maar daar keken de kinderen Maud vaak raar aan en waarop ik dan weer vertelde: ‘Dit is Maud en kan bijna niet praten. Ze snapt veel maar kan weinig tot niets terug zeggen’. Oh wat is er dan met haar? En zo ging dat dus als mensen/kinderen er naar vroegen.

Het trieste aan het verhaal (en dat besef ik me nu pas) is dat kinderen, maar ook volwassenen heel bot over kunnen komen. Kinderen spreken, net als dronken mensen, vaak de waarheid. Dat kan hard binnen komen helemaal als er hard op uitgesproken wordt dat een kindje niet met haar wil spelen omdat ze ‘anders’ is of kijkt. Volwassenen kunnen er trouwens ook wat van.....laat ik het maar op onbegrip houden....🤷‍♂️

Het mooie aan kind zijn is dat ze (klakkeloos) door vertellen dat Maud niet kan praten. Sommige vragen of Maud wel Nederlands is, welke taal ze spreek en/of ze misschien een batterij heeft van 1000%. Conclusie: zij vragen het tenminste...
Het ‘vervelende’ alleen is dat als je meer dan 2 weken op een camping staat alles weer van vooraf aan begint. Wie de film Groundhog Day kent weet wat ik bedoel. Een tante van mij zei heel toepasselijk in een lief whatsappje: je moet het alleen willen zien…..

En terwijl ik dit schrijf, op mijn favo bank in de speeltuin, besef ik eens te meer dat het lijkt of Twan niet mee was. Hij was er wel degelijk en heeft heel goed geholpen in de speeltuin en in het zwembad. Wat wat opvalt is dat helemaal niemand aan zijn zusje moet komen. Maud boft maar met zo’n grote, stoere broer....💑